بررسی تاثیر رایحه درمانی استنشاقی بر اضطراب و افسردگی دانشجویان دختر ساکن مجتمع خوابگاهی دانشگاه علوم پزشکی تهران

سابقه و هدف: رایحه درمانی به عنوان روش درمان جایگزین، تکنیک استفاده از روغن های فرار گیاهان، جهت سلامتی جسمی و روانی می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر رایحه درمانی استنشاقی برکاهش میزان اضطراب و افسردگی دانشجویان دختر ساکن مجتمع خوابگاهی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی 1388-1387 بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی،260 نفر از دانشجویان دختر ساکن مجتمع خوابگاهی انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و شاهد متغیرهای اضطراب و افسردگی جایگزین شدند (4 گروه 65 نفره). ابتدا از کلیه آزمودنی ها، پیش آزمون های سنجش اضطراب اسپیل برگر و تست افسردگی بک به عمل آمد. ترکیب اسانس اسطوخودس و اسانس گل محمدی به مدت چهارهفته و هر روز نیم ساعت در شب توسط گروه های آزمایش (اضطراب و افسرده) استنشاق شد. در این مدت گروه های شاهد فقط روغن کنجد استنشاق می کردند. در پایان هفته دوم اجرا، پس آزمون 1 و در پایان هفته چهارم، پس آزمون 2 اجرا شد. یافته ها: دانشجویان دریافت کننده رایحه درمانی استنشاقی در پایان هفته دوم و چهارم کاهش معنی داری در علایم اضطراب و نشانه های افسردگی در مقایسه با پیش آزمون و گروه شاهد نشان دادند (در هر دو مورد اضطراب و افسردگی 001/0>p). نتیجه گیری: این مطالعه، اثربخشی رایحه درمانی استنشاقی با ترکیب اسانس اسطوخودس و اسانس گل محمدی را در کاهش نشانه های اضطراب و افسردگی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه مورد تایید قرار داد.